Έσφιξε τα χέρια σε γροθιά και με παραμιλητό μικρού παιδιού που σιχάθηκε τα παιχνίδια
στάθηκε όρθιος στο κέντρο.
Αλλοίωσε τη φωνή του και έγνεψε με κάτι σαν σινιάλο οδηγού που παραχωρεί προτεραιότητα.
Αυτοάμυνα με όπλα και τα προβλεπόμενα ρούχα να στενεύουν.
Στο θολό τζάμι το φως του δωματίου έδειχνε τον εχθρό.
Μια φιγούρα γνώριμη με κείνο το σκονισμένο καρό πουκάμισο
ίσα που ακουμπάει στο αδύναμο κορμί.
Με δόντια ιδρωμένα ο ένστολος τύπος έσβησε το φώς
και ένας παράξενος αποχωρισμός με τον αντίπαλο.
Εχθρός παράδοξος ,
μια νάυλον κατάσταση που δεν ξεχωρίζεις χαμένους και κερδισμένους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Εσύ με ποιούς είσαι?
la luna:Δεν έχεις δει εκείνο το καρό πουκάμισο?
Ετσι γίνεται με τους "εχθρούς". Αποτελούν ιστορία παράδοξη..Νομίζεις ότι βρίσκονται απέναντι μέχρι να τους ανακαλύψεις μέσα..
Το αδύναμο κορμί δεν έχω δεί!
kai ta 7 itan iperoxa:μέσα σου τα πάντα βρίσκονται...
la luna: δεν είδες άρα δεν ξέρεις
αλήθεια μπορούμε ποτέ να ξεχωρίσουμε τους χαμένους απ τους κερδισμένους;
Markos:Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά...Καμιά φορά καίγεσαι μέσα σου και ο ανυποψίαστος παρατηρητής σε βλέπει νικητή και δυνατό
Δημοσίευση σχολίου