Ο γίγαντας στην αυλή και τα πλαστικά παιχνίδια με αρθρώσεις έχουν νού μόνο για να πιστέψουν.
Αφού σιγουρευτείς θα τεντώσεις τα χέρια ,
θα σταθείς στις μύτες ...θα πιστέψεις και σύ.
Το τέρας ήσυχα στην γωνία , γίνεται και θεός
και κάποιος άλλος που δεν είσαι εσύ.
Ο ήρωας θα παλέψει στο μισό γήπεδο για μια ερμαφρόδιτη ιδέα
και αν νικηθεί πρέπει να πιστέψει.
Θα μεταφέρει στούς ώμους τον σταυρό και ένα σπάνιο γιατρικό
με την συνταγή γραμμένη με μπογιά σε άσπρα πανιά.
Ύστερα θα στρέψει το βλέμμα στην γωνία για να δεί το τέρας που έχει καρφωθεί σαν πρόκα στο μυαλό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
δυσκολο..
το εχω διαβασει τοσες φορες τουτο εδω αλλα παλι δεν..δεν..δεν..
καλο μηνα περασα να πω!
μου αρεσε παρολ'αυτα!!
alicia : Kαλό μήνα ! Εσύ μπορείς να περνάς όποια στιγμή θέλεις από εδώ.
Όντως, δεν είναι εύκολο, όμως μου άρεσε πολύ αυτή η εναλλαγή στην οπτική… ο αγαθός γίγαντας με τα παιχνίδια από τη μια, το λανθάνον τέρας από την άλλη, που μέσα από την φαινομενική του απραξία καρφώνεται για πάντα σαν αγκυλωτός αχινός μες στη σκέψη…η πολύ δυνατή και όμορφη εικόνα με τον ήρωα και τα λευκά ιστία, που παραπέμπουν σε παλιούς γενναίους θαλασσοπόρους… Θα ξαναπεράσω, σίγουρα!
πολύ καλό, και μου φαίνεται ότι το τέρας κι ο ήρωας παλεύουν τόσο πολύ που στο τέλος ταυτίζονται...
Zoe :"λανθάνον τέρας" !ωραίος τίτλος...θα σε περιμένω
Μάρκο : Kάπου όλα γίνονται ένα σχεδόν πάντα...Απλά μην κάνουμε τις ιδέες μας καρφιά φανατικά...αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη
και είναι μια άποψη lust but not least
Δημοσίευση σχολίου