Χέρι αριστερό στηρίζει κεφάλι , δεξί χέρι γροθιά σε αιχμηρά αντικείμενα ,
πόδια καρφωμένα στο πάτωμα...Ο γείτονας που πνίγει τα λουλούδια στο νερό σε χει ξεγελάσει!!!
Προικισμένος , με μαστοριές και φασαρίες τεντώνει τα χέρια και πανυγυρίζει.
Το ποδήλατο στην σκεπή ήταν από τότε που ήθελε να φύγει , και είχε βρει τους τρόπους.
Χωρίς συνήθειες κακές , δεν ξεχωρίζει στο πλήθος ,
κρυμμένος σε σχήματα λόγου και σε ρέστα από λεφτά.
Ο γείτονας τώρα έγινε μπαμπάς και η μαμά έχει πάντα δουλειές.
Το παιδί μεγάλωσε και η κρεμασμένη κούνια στον ιστό της τέντας δεν ξεγελάει κανέναν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Γιατί το κάνεις αυτό;
που είσαι Μαρία:Σαν να πέρνω δύναμη από σένα...Να χεις το νου σου μήπως σε συναντήσω από κανενα δρόμο απέναντι...
Ενοιωσα την επιθυμία να "δώ" σε εικόνα αυτό το κείμενο.
Μόλις ξεκίνησα να το διαβάζω, έφτιαχνα την οπτική του αναπαράσταση, σε χρώματα γκρίζα διαπερνόμενη από λεπτές δεσμίδες απαλού ροζ. Έτσι.
kaita7katsikakia:Bλέπω την εικόνα αυτή εδώ και χρόνια...Τα χρώματα τώρα που το σκέφτομαι, είναι ακριβως αυτά που βλέπεις και συ..πιο πολύ γκρι όμως
Αν με συναντήσεις θα με γνωρισεις;
δε σε λένε Μαρία:θα σε γνωρίσω θα με γνωρίσεις , δεν ξέρω πως θα σε αναγνωρίσω ή πως θα με αναγνωρίσεις...
Πώς θα με αναγνωρίσεις;
δε σε λένε Μαρία:δεν μπορώ να σου πω τώρα , υπάρχει λογοκρισία στα comments και το ξέρεις , θα μάθεις τη κατάλληλη στιγμή...
Mail me
Δημοσίευση σχολίου