Σήμερα είναι η "μεγάλη" μέρα...Θα αράξεις στο σπίτι με το ένα δωμάτιο ,
και θα σκοντάψεις στα τετριμμένα.
Θα υψώσεις το μπόι σου και ένα τείχος μαζί .
Θα χεις χρόνο να ξοδέψεις που δεν θα σου φτάνει η μέρα.
Υποδιαιρέσεις της κλίμακας και παρομοιώσεις αναγκαίες αλλά φορτικές , δεν σε συγκινούν.
Από παιδί , όσο πρόλαβα να θυμηθώ , κυνηγούσες έναν καναπέ
να κάνεις όνειρα εκεί και τσιγάρα στα κλεφτά.
Στα διαλλείματα μετρούσες έντεχνα με μουσικές τη στιγμή
να κρυφτείς πίσω απ'τα λόγια του δασκάλου και την πλάτη του ψηλού.
Στα θρανία έγραφες πάντα για μια θάλασσα και έναν καναπέ .
Βάζεις χρόνια και θεούς στις τσέπες , σκορπίζεις σε ηλιοφάνειες και σε βροχές θυμώνεις.
Όσο μάγκας και αν είναι ο καιρός ,
στον καναπέ σου , πάντα σου χαμογελάει η ωραία της ημέρας....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Θέα έχεις.Καναπέ?
Belle de jour...Μια θάλασσα κι ένας καναπές.
εγώ θέλω έναν καναπέ που να γίνεται θάλασσα..:)
Κι εσύ καναπέος? Επιπλέον?
π.σ. Τέτοια γράφεις και δεν μπορόυμε να δουλέψουμε (φταίει και η θάλασσα).
Τι βλάκας που είμαι;
la luna:πάρε μου έναν στην γιορτή σου
Δε σε λένε Μαρία:check your mail
παπαρούνα :...και ένα βουνό
ippotis:επιπλέων !
Δημοσίευση σχολίου