Πέμπτη, Μαρτίου 15, 2007

Αναβολικά

Κάθε μέρα αύριο και χέρια αποστειρωμένα να σε μουντζώνουν.

Σομόν τσιγάρα λεπτής διαμέτρου με την διαφημιστική ταμπέλα να κάνει σκιά.

Σχολική ενδυμασία σαν αμερικανικός πλεονασμός που σε διακρίνει από τα μεταλλαγμένα πλεκτά.

Το πρόθυμο κορίτσι κολλημένο στην γραφειοκρατία σου και σε πρόσημα αρνητικά.
Τώρα τι θα συμβεί ;

θα μπείς και συ στην ουρά με τα σκοτωμένα φίδια και θα φορέσεις το σακάκι κάποιου μπαμπά ;
θα κάνεις βραχνή την φωνή σου σαν σε απολογισμό και φερμουάρ στα σκούρα ;
θα μπείς στον πλειστηριασμό και θα κορνάρεις με μανία σαν τον ναύτη που πιάνει στεριά ;

Άσε τα εγκώμια και τα χλιαρά χειροκροτήματα και κέρνα εναλλάξ τους τύπους στο μπάρ.

Η κυτταρική σου ανησυχία έχει φωνή που λέει να τα αναβάλεις όλα σήμερα
και να ζήσεις την πεπερασμένη ζωή του δήθεν ανόητου..


Σάββατο, Μαρτίου 03, 2007

Φυλακή με ορθάνοιχτη πόρτα

O σημαδεμένος με τα λεπτά δάκτυλα και η διάχυση του φωτός απ΄τα κατεβασμένα ρολά.
Χωρικός από στέρεο τόπο με τους εγγεγραμένους και μή δημότες
να συμμετέχουν στην αναπαράσταση του εγκλήματος.

Τα στενά μανίκια του γόνιμου κάμπου τον ξέβρασαν σε τόπο ειδωλολατρικό , εκεί που προσκυνάς τα φώτα με τα τρία χρώματα.
Σε οδό ταχείας κυκλοφορίας διόγκωσε τα όνειρα
και στις παραθαλάσσιες εξορμήσεις φοβήθηκε το νερό.

Μπέρδεψε λίγο το δρόμο και η μνήμη του σκόνταψε σε περαστικούς με ευχέρεια λόγου
και συνήθειες σαν το γλυκό του κουταλιού.

Υπαινιγμός κατεψυγμένος που αφήνεις να εννοηθεί το αναπάντεχο.

Αγάπησε με την άγνοια της σιγουριάς και τις δύο φυλακές.
Και τα βρώμικα νερά της υπαίθρου και το καθαρό άζωτο του αστικού νερού.

Οι επισκέπτες με την πρόωρη συνταξιοδότηση θα ναι πάντα μάρτυρες κατηγορίας
και η φυλακή με την ανοιχτή πόρτα καταφύγιο από τους ελεύθερους Μοικανούς