Λίγος μύθος

Μια απόπειρα σκέψης ή το χρώμα στη κουρτίνα , έστω ένα ρούχο να ταιριάζει με τα παπούτσια ή ο κοινόχρηστος χώρος στις πολυκατοικίες...
Σαν γεύμα ελαφρύ ΄τερατώνεις' τις βουλημίες σου και σου ανοίγει η όρεξη ή μήπως το παραμύθι σου υστερεί στην διακόσμηση?
Άλλες φορές όρθιος και λογικός καταριέσαι το φυσικό σαν αυτονόητο και το αυτονόητο επίσης ή μήπως ξέρεις το τέλος της ιστορίας?
Τώρα στρογγυλά και τετράγωνα πράγματα σκουριάζουν σαν παιχνίδια στα χέρια σου, σου μένει όμως μια παραλληλόγραμμη ιδέα για να τα βάζεις με τον εαυτό σου.
Και αν αλλάξαν τα παιχνίδια και οι ιδέες, σου μένει μια συνήθεια ή ένα ένστικτο ή μήπως το παραμύθι μέσα σου.
Μια απόπειρα σκέψης ή το φτηνό αναψυκτικό, έστω ένας τυχερός αριθμός να ταιριάζει με μια πρόληψη ή μια στάση στο μετρό. Και τα ήσυχα βράδια είναι φασαρίες μέσα σου και φθόγγοι στο λαιμό.

Παραμυθιάζεσαι ώσπου να πιστέψεις σε μια ιδέα...

Η Νεκρολογία

Ο ήρωας είχε πέντε λεπτά και μια χούφτα κέρματα , ένα σχέδιο παιδικό σαν τους ένθετους στις εφημερίδες χάρτες.
Ένα γέρικο συναπάντημα σαν παλιά φιλία και στο φαστφουντάδικο το γραφείο τελετών.

Το πλήθος να θυμίζει κάτι που υπάρχει ανάμεσα...κάτι μισό και ταλαιπωρημένο από το περπάτημα.
Μισός και σύ με μια τύχη στο χέρι και τα λιμνάζοντα νερά να ανεβάζουν τη στάθμη τους.Το τηλέφωνο χτυπάει έξι φορές και περιμένεις η κλήση να προωθηθεί σαν κέρμα που γλιστράει στο κενό.
Και πώς μπορείς να ξέρεις ότι πέθανες προχθές αφού ακούς τα χέρια σου στα χέρια της και βλέπεις τη φωνή της πληθυντική να ομορφαίνει τον θυμό σου.

Δεύτερα λόγια στο δρόμο και ανάστροφες επιθυμίες ή σημεία του καιρού που βρέχει συνέχεια μέσα μας?Και που να ξέρει μια άλλη αλήθεια να πει άλλο ψέμα ή μια άλλη αλήθεια.

Μια Χαρά και δυο χαρές....