αστυπαλιά το οχτώ

Πλάγια βήματα αργά να μην λερώσεις το πάτωμα και στο καθιστικό συμμετοχή στα κοινά και αλλιώτικα.
Το άρωμα στο λαιμό που μένει και η φωνή που τσιρίζει επιρρήματα όλα γίναν μηνύματα στο τελευταίο σκοτάδι της ημέρας.

Ο εξειδικευμένος γιατρός να συνταγογραφεί το ισχυρό εντομοκτόνο που δεν ξορκίζει το κακό και συ να μην μπορείς να σταθείς στην καρέκλα.

Γραφομηχανές που παίζουν μουσική ηλίθια πράγματα στην θέση τους και στου μουγγού την πόρτα να μετράς ένα και δύο μηδέν.

Το κάστρο σού πεσε μακριά τούτη τη φορά και στις στοές ξεδιπλώνεις το ταλέντο σου.Το ταξίδι μακρύ αλλά ελπίζεις να φτάσεις στη μέση με τα καλοκαιρινά αναλγητικά που ίσως να χουν λείξει στην εποχή που σκορπάει τα φύλα της .
Η αμφιβολία είναι η χειρότερη βεβαιότητα και στο καράβι υπερβάλλει η ξανθιά πρωταγωνίστρια..ίσως και να μην ξέρει να θυμάται!.

Κάποια φιλούσε υπέροχα αλλά πού είναι ο άσσος σπαθί?