Χέρια στο στόμα

Και τα δύο αδέρφια είχαν εκείνη τη μακάβρια ασθένεια των λυρικών τραγουδιστών .
Η εξασθένηση των φωνητικών χορδών μείωνε σταδιακά την ένταση της φωνής ώσπου το μόνο που απέμενε στους αηδούς της εποχής ήταν ένα ψιθύρισμα σαν τα τελευταία λόγια κάποιου που αργοπεθαίνει.
Ίσως να ήταν η ψηλόλιγνη συχνότητα των ασμάτων και ο ερμηνευτικός λυγμός που αδυνάτιζε τα σπέρματα φωνής, πάντως η ασθένεια οδηγούσε τους λυρικούς καλλιτέχνες στην εσωστρέφεια έπειτα στην κατάθλιψη και στο ίδιο τέλος , την αυτοκτονία από ασφυξία.
Οι αυτόχειρες έκλειναν το στόμα τους με τα χέρια τους και κρατούσαν την αναπνοή τους μέχρι το θάνατο.Ήταν δίκαιος θάνατος, έτσι πίστευαν.Τα αδέρφια δεν είχαν ερμηνευτικές δυνατότητες όμως έζησαν καημούς μεγάλους και οι λυγμοί τους έγιναν ουρλιαχτά ώσπου τους χτύπησε η αρρώστεια.
Είχαν όμως τη δειλία να μην δώσουν τέρμα στη ζωή τους.Μάλιστα κατάφεραν και γύμνασαν ταλέντα και άλλες δεξιοτεχνίες, έτσι έγιναν διάσημοι για τις μιμήσεις τους. Οι θεατρικές τους παραστάσεις είχαν συγκεκριμένη θεματολογία.Μιμητικές αναπαραστάσεις των ντόπιων φιγούρων του χωριού.Αλησμόνητη έμεινε η σκηνή αναπαράστασης του κουτσού κουρέα,το θέατρο ήταν γεμάτο συνεχώς και όλοι θαύμαζαν τον τρόπο που τα δύο ταλαντούχα αδέρφια γελοιοποιούσαν στη σκηνή την χοντρή πόρνη του χωριού,τον βλάσφημο ιερέα, τον ψευδό πεταλωτή, το πρησμένο από ασχήμια βρέφος του ζητιάνου.Όλοι τους με αδυναμίες και αρρώστειες γινόντουσαν θέαμα.Τα γέλια των θεατών τους αρρώσταιναν και τους απαξίωναν ακόμη περισσότερο.
Η καλλιτεχνική ανησυχία ή μήπως η αλαζονεια ώθησαν τα αδέρφια στην προσπάθεια να μιμηθούν επί σκηνής την κοπέλα με τα γκρί, την Ίνα.Η Ίνα δεν είχε κάποια ασθένεια .Η μόνη της ιδιαιτερότητα που δεν ήταν κιόλας αδυναμία, ευρίσκονταν στον τρόπο που περπατούσε. Και τα δυο της πόδια σαν να λύγιζαν και κάποιες φορές μάλιστα ακουμπούσε το ένα γόνατο στο άλλο.Αυτό όμως το παρατηρούσες πάνω της με πολύ προσπάθεια και οξεία παρατηρητικότητα Ίνα σχολικός και ανεκπλήρωτος έρωτας στα εφτά και για τα δύο αδέρφια ήταν μια δύσκολη περίπτωση.Αποφάσισαν να μετακομίσουν στη διπλάνή παραθαλάσσια επαρχία, να δουν την γυναίκα μετά από χρόνια , να παρατηρήσουν με επαγγελματική χειρουργεία το λοξό περπάτημα της Ίνας.Συναντούσαν την Ίνα στο ξύλινο σπίτι της δίπλα στη θάλασσα , έπιναν τσάι και της ψιθύριζαν ερωτόλογα .Αναθυμιάσεις ερωτικές , αστέρια, καρδιές και γράμματα του αλφάβητου σκορπούσαν στον αέρα καθώς η Ίνα έτριβε τα γόνατά της όπως περπατούσε στην παραλία.Τα αδέρφια είχαν πλέον βρει σεναριακά τη μορφή της παράστασης που θα ανέβαζαν με θέμα τη κοπέλα με τα γκρί.Είχαν όμως και πάλι παράφορα ερωτευτεί την Ίνα.Ένα βράδυ μετά από έναν καβγά καθώς η Ίνα χλεύαζε τον άηχο θυμό των αδερφών, ήρθαν στα χέρια επικίνδυνα και οι τρείς τους.Ήταν πλέον τόσο κοντά σαν ένας ομαδικός και τελετουργικός χορός.
Και τα δύο αδέρφια έκλεισαν με τα χέρια τους το στόμα της Ίνας, δεν μπορούσαν να ακούσουν τις ερωτικές αρνήσεις της και την αδιαφορία της για το γελοίο τους επάγγελμα.Ήταν τόση η μανία στα χέρια των αδερφών που η Ίνα ξεψύχησε από ασφυξία.Κατάφερε πριν πεθάνει να ψιθυρίσει,
" Όταν το τέλος είναι δίπλα σου, το παίρνεις δίπλα σου".
Η Ίνα δεν έφερε καμία αντίσταση.Ήταν δίκαιος θάνατος είπαν.

Ποιό είναι το λάθος?

Ένας ταλαντούχος ερμηνευτής με ρώτησε τραγουδιστά… ’Γιατί στέκεσαι έτσι απροστάτευτος στη βροχή ?‘
Είμαι χρόνια χειμερινός κολυμβητής και είμαι εξοικειωμένος με τα νερά. Αυτό απάντησα .Είχα όμως και άλλες απαντήσεις. Με άφησε τότε μόνο ,να βρέχομαι .Μου χάρισε ένα τζάκετ με τεράστια μανίκια
και με ονόμασε πολλάλάθησελάθοςσειρά.

Με αυτή την επωνυμία δήλωνα τα στοιχεία μου στις δημόσιες υπηρεσίες και στις γυναίκες που γνώριζα.
Πέρασαν κάτι μήνες να συχνάζω σε άλλα μέρη και να δίνω πάντα λάθος απαντήσεις σε περιπλανώμενους στο δρόμο, σε οδηγούς ταξί ή ακόμα και στους παλαιοπώλη δες της αγοράς, εκεί που έδινα τα ρούχα κοψοτιμής , όλα τα ενδύματα δηλαδή που απλόχερα μου δώριζαν όλοι αυτοί που έμεναν ικανοποιημένοι με τις λανθασμένες απαντήσεις μου.

Ο κόσμος ήθελε να ακούσει το σουξέ , να γεμίσει ο ουρανός πυροτεχνήματα , να τραγουδιστεί το ρεφρέν από όλα τα στόματα, να είναι τόσο οικείο και επαναστατικό, τόσο αφράτο και κατανοητό.

O δίσκος βγήκε και είχε απήχηση στην λαϊκή μάζα, ο ταλαντούχος ερμηνευτής έκανε το λάθος και άλλαξε τους στίχους, το βίντεο κλίπ ήταν άνοστο με ένα τύπο να βρέχεται γιατί δεν μπορεί να ανοίξει την ομπρέλα,και να λέει 'έτσι μ' αρέσει, αυτός είμαι', και άλλα συναφή...