Σάββατο, Ιανουαρίου 27, 2007

Εχθρός προ των τειχών

Έσφιξε τα χέρια σε γροθιά και με παραμιλητό μικρού παιδιού που σιχάθηκε τα παιχνίδια
στάθηκε όρθιος στο κέντρο.

Αλλοίωσε τη φωνή του και έγνεψε με κάτι σαν σινιάλο οδηγού που παραχωρεί προτεραιότητα.

Αυτοάμυνα με όπλα και τα προβλεπόμενα ρούχα να στενεύουν.

Στο θολό τζάμι το φως του δωματίου έδειχνε τον εχθρό.
Μια φιγούρα γνώριμη με κείνο το σκονισμένο καρό πουκάμισο
ίσα που ακουμπάει στο αδύναμο κορμί.

Με δόντια ιδρωμένα ο ένστολος τύπος έσβησε το φώς
και ένας παράξενος αποχωρισμός με τον αντίπαλο.
Εχθρός παράδοξος ,
μια νάυλον κατάσταση που δεν ξεχωρίζεις χαμένους και κερδισμένους.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εσύ με ποιούς είσαι?

lust-time είπε...

la luna:Δεν έχεις δει εκείνο το καρό πουκάμισο?

kaita7katsikakia είπε...

Ετσι γίνεται με τους "εχθρούς". Αποτελούν ιστορία παράδοξη..Νομίζεις ότι βρίσκονται απέναντι μέχρι να τους ανακαλύψεις μέσα..

Ανώνυμος είπε...

Το αδύναμο κορμί δεν έχω δεί!

lust-time είπε...

kai ta 7 itan iperoxa:μέσα σου τα πάντα βρίσκονται...

lust-time είπε...

la luna: δεν είδες άρα δεν ξέρεις

markos-the-gnostic είπε...

αλήθεια μπορούμε ποτέ να ξεχωρίσουμε τους χαμένους απ τους κερδισμένους;

lust-time είπε...

Markos:Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά...Καμιά φορά καίγεσαι μέσα σου και ο ανυποψίαστος παρατηρητής σε βλέπει νικητή και δυνατό