Τετάρτη, Φεβρουαρίου 07, 2007

Η ψυχή του δώματος

'Eστριψε το κέρμα που περίσεψε , αφού του φτάσαν τη φορά αυτή τα ψιλά για το εισητήριο.

Εκείνο το χάλκινο νόμισμα απ'τη τούρτα που φουσκώνει τις γιορτές.
Μίσθωσε άνθρωπο δικό του να πετάξει την σκόνη χωρίς οσμή στα μάτια του έξω κόσμου που μεγαλώνει.

Τα κέρματα έχουν ψυχή πάντα πίστευε

Άφθονη αιθανόλη και κάμποσο διοξείδιο του άνθρακα
και ο υγρός τοίχος να βάζει τα κλάματα και τα πόδια στα δύσκολα.

Ο τοίχος έχει ψυχή πάντα πίστευε

Τα όνειρα εδώ γύρω και η γυναίκα που θα σ'αγαπήσει επίσης.
Στο συρτάρι ο κρυμμένος θησαυρός με τα ναύλα για το ταξίδι στις όμορφες καμπυλόγραμμες χώρες.

Τα χαρτονομίσματα δεν έχουν ψυχή ,
σκέφτηκε

και έκλεισε την πόρτα του άδειου ψυγείου.

7 σχόλια:

Sigmataf είπε...

Κάποιον μου θυμίζει.

όχι δεν είμαι εγω...
δεν είμαι εγώ.....
δεν....είμαι εγώ.
.........είμαι εγώ.
...............γω.
.................................

lust-time είπε...

Στ: Να ζήσουν τα δώματα...

Sigmataf είπε...

Nai, κι εμείς ομως μαζί τους.
;)))

lust-time είπε...

Στ: και εμείς μαζί τους.
Τι έγινε το επέστρεψες το dvd?

markos-the-gnostic είπε...

τελικά όλα έχουν ψυχή

lust-time είπε...

Μαρκο: Θα λεγα ότι εμείς δίνουμε ψυχή στα άψυχα σαν ένα παράξενο δέσιμο...σαν ψυχανάλυση

markos-the-gnostic είπε...

οι όμορφες καμπυλόγραμμες χώρες έχουν πάντα θησαυρούς