Κυριακή, Ιουνίου 24, 2007

Η Μαίρη μέσα μας.

Η Μαίρη είχε μια προθυμία θανατερή σαν τα φτηνά αναψυκτικά στο κυλικείο.





Έσμιγε πού και πού με την πραγματικότητα σαν ξάφνιασμα ερωτικό και δεν ζητούσε ποτέ τα ρέστα.



Θά λεγα χωρίς να διακινδυνεύσω ότι μιλούσε σπάνια με τον εαυτό της αφού σκορπούσε χωρίς εκπτώσεις λόγια για τον καθένα γύρω της.



Τώρα περνάει από το ίδιο σημείο χιαστί και αφήνει κάτι απ'αυτό που δεν της λείπει ποτέ.





Αφήνει δηλαδή κάτι από τον εαυτό της.




Ένα μνημείο ή σάκος του μπόξ , μια ιστορία που εύκολα απομνημονεύεται , μια γυναίκα που χαίρεσαι και λυπάσαι , μία Μαίρη.




Ίσως ένα κατασκεύασμα με φτηνα ιαπωνικά ανταλακτικά ,

αλλά υψηλή φορολογία που επιβάλλουν οι κατασκευαστές.






Με ένα χαμόγελο σαν τίτλος σε τηλεπεριοδικό .



3 σχόλια:

markos-the-gnostic είπε...

Κι αυτή τη Μαίρη που αφήνει κάτι χωρίς να το κάνει, την ξέρεις;

Stardustia είπε...

αν παρόλα αυτά μπορεί ακόμη να περνά χιαστί και να αφήνει κάτι από τον εαυτό της, ίσως και να μην είναι τόσο άσχημα τα πράγματα -πάντοτε με γοήτευαν οι μονοκονδυλιές του Picasso, σχέδια που με μια γραμμή, τυλιγμένη πολλές φορές, σου χάριζε κάτι υπέροχα στιγμιότυπα τέχνης...

lust-time είπε...

μαρκο: πολύ πιθανόν..!


zoe: οι παρομοιώσεις σου πάντα εύστοχες