Ο μάγος είδε το αστέρι να πέφτει πίσω από τους λόφους, εκεί που δεν υπάρχουν πιστοί ούτε θαύματα. Με μια φθίνουσα και ακανόνιστη τροχιά το άστρο έσβηνε σαν γιορτινό ζαχαρωτό στο γυναικείο στόμα.Χωρίς στολισμούς και μπαχαρικά που συμβολίζουν αλλά με μια καινούρια πίστη και το πιο γέρικο άλογο , ξεχύθηκε στα άγνωστα να βρει τι απέμεινε από την λάμψη ή τη σκοτεινιά.Άλλα είναι εκείνα που φοβάσαι και για τα ίδια αυτά εσύ πηγαίνεις.Η πορεία είχε δρόμους και ανθρώπους, ξημερώματα κάτω από άσπρα δέντρα και μια μοιραία συνάντηση με τον άγιο του δάσους.
"Μην συνεχίσεις άλλο",ψυθίρισε ο άγιος
"Από δω και πέρα πρέπει να ζήσεις γιορτινά για μερικά χρόνια και έπειτα να πεθάνεις φυσιολογικά και δεν υπάρχει επιστροφή"
"Δεν γαντζώνομαι από τη ζωή δεν μου φταίει σε τίποτα εξάλλου",είπε ο μάγος
"Είδα το άστρο και αυτό μου φτάνει"
"Θα μείνω εδώ περίπου στη μέση να πιστέψω στο θαύμα"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου