Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006

Έχεις κρεμάσει ;


Tρώγεσαι με τα ρούχα σου. Αυξομειώνεις την ένταση της φωνής σου
για να βρεις φόρμουλες που εντυπωσιάζουν.
Άχαρες δοκιμές που καταλήγουν στο ίδιο , το οποίο αναπόφευκτα δεν μπορείς να αποφύγεις.
Φυσικό επακόλουθο μιας υπέργειας και ανιστόρητης πρακτικής , μιας παράδοσης άνευ όρων.
Αθώος προς το παρόν μέχρι αποδείξεως της συνενοχής σου.
Σε θυμάμαι να αυτοσχεδιάζεις , να μη τηρείς τις υποσχέσεις σου , να ξεχνάς πρόσωπα και λόγια οικεία ,
σε θυμάμαι με μισοτελειωμένα τεχνάσματα να γελάς και να βλαστημάς την κάθε ώρα σου.

Έχεις γίνει ξαφνικά τόσο προβλέψιμος που θυμάσαι τα πάντα ;


Δεν θα επιζήσουμε αν δεν τρελαθούμε!

4 σχόλια:

I.P.Potis είπε...

Ο αμνήμον είναι απρόβλεπτος?

Η ο απρόβλέπτος είναι αμνήμον?

Και ο προβλέψιμος?

Αχ αυτά τα μνημόσυνα.

Τα σέβη μου. Καλοκαιρινά σέβη.

lust-time είπε...

Potis:Έχουμε πάψει να αυτοσχεδιάζουμε γιατί συνέχεια θυμόμαστε.Δεν είναι μαθηματικά.
Τα σέβη μου.
Μπορεί και να ανταμώσουμε στο νησί με τους πολλούς θεούς!

Ανώνυμος είπε...

Έχεις ξεκρεμάσει από την ντουλάπα της ζωής σου το χαμόγελο της μαύρης σου πλευράς. Σου χρειάζεται επίγώντος ήλιος, παραλία, καλή παρέα και αύρα διακοπών. Δεν χρειάζεται να τρελαθούμε για να επιζήσουμε, έχουμε ήδη τρελαθεί γιατί ζούμε.
NERO

lust-time είπε...

Ανώνυμε ελπίζω να διατηρήσεις την ανωνυμία σου.Μείνε έτσι ανυποψίαστος...